Kom op millennials, maak er gewoon het beste van!


Millennial Anouk Kemper windt zich op over de klagende toon van generatiegenoten. Een hart onder de riem en een schop onder de kont. ‘Kom op, je kan het!’

Met kromme tenen las ik deze week het artikel Niets is zeker voor millennials: ‘We hebben gefaald’. De generatie geboren tussen 1981 en 2001 zou het ont-zet-tend zwaar hebben. De millennial kan geen vaste baan krijgen, komt moeilijk aan een huis en van al die onzekerheid krijgt ie ook nog eens een burn-out.

Nu ben ik zelf uit 1986 en ik denk vooral: wat een gezeur! We kunnen studeren, reizen en daarna een beetje aanklooien. Waarom zou je na je afstuderen een ‘baan op niveau’ en voor ‘onbepaalde tijd’ moeten hebben? Dat is toch geen natuurrecht?

Vooral hoogopgeleiden schijnen te denken dat ze met hun diploma aanspraak maken op van alles en nog wat. Nee hoor, ook wij moeten onszelf nog honderd keer bewijzen en – niet te vergeten – soms een beetje mazzel hebben.

Vooral hoogopgeleiden schijnen te denken dat ze met hun diploma aanspraak maken op van alles en nog wat

Toch geen verrassing?

In het artikel van afgelopen dinsdag vertellen drie millennials over hun strubbelingen. Maria (30) is afgestudeerd in theaterwetenschappen en heeft de afgelopen jaren steeds tijdelijke contracten gehad, vooral in de horeca. ‘Ik wil wel op mezelf wonen, maar voor een sociale huurwoning kom ik niet in aanmerking door de lange wachtlijsten, voor huren in de vrije sector moet ik veel meer verdienen.’

Ik weet niet met welk idee Maria theaterwetenschappen is gaan studeren, maar het zal toch geen verrassing zijn dat ze nu te weinig verdient voor een vrijesectorwoning? Daarbij, volgens mij weet iedereen dat je je op je achttiende meteen moet inschrijven bij Woningnet. Dan was ze nu zo langzamerhand wel in aanmerking gekomen voor een sociale huurwoning. (Want inderdaad, de wachttijd is krankzinnig lang.)

‘In het leven moet je nou eenmaal ook veel stomme dingen doen’

Trouwens, wat geeft het om nog wat langer in de horeca te moeten werken? Je moet tot je zeventigste door, dus tijd zat om te komen waar je denkt te willen zijn. ‘In het leven moet je nou eenmaal ook veel stomme dingen doen,’ zegt mijn zus (1989) altijd.

Zij kan het weten, want na haar studie heeft ze veel ‘stomme’ baantjes gehad die vooral te maken hadden met broodjes smeren en de telefoon opnemen. Was dat écht stom? Mwah, ze verdiende geld en haar week had structuur – toch fijn. Inmiddels heeft ze een leuke baan ‘op niveau’. Bleek een kwestie van doorzetten en mazzel hebben.

Kom op, je kan het!
Momenteel heeft Huub (24) er even niet zo veel vertrouwen in. Hij ervaart veel onzekerheid, vertelt hij aan Het Parool. ‘Tegelijk met het aflopen van mijn halfjaarcontract, waar ik na een studie politicologie ook al mazzel mee heb gehad, moet ik mijn studentenwoning uit. Wat ik dan moet doen, is maar de vraag.’
Ik weet wel iets, Huub. Een nieuwe kamer zoeken en je een slag in de rondte solliciteren. Kom op, je kan het!

Voor Luna (22) heb ik ook nog wel advies. Ze wil graag samenwonen met haar vriend, maar dat gaat niet. “Ik woon nu op vijftig vierkante meter en deel de keuken en badkamer met een ander stel (…) Samenwonen is je niet echt gegund, tenzij je allebei heel veel verdient.”

Nou Luna, toen mijn toenmalige vriend en ik in 2007 wilden samenwonen, bleek Amsterdam eveneens te duur. En dus huurden we een appartement in (schrik niet) Almere.

Geen zekerheid, wel vrijheid
Vooruit, natúúrlijk baal ook ik wel eens van de hoge woningprijzen, maar ja, niemand dwingt mij in Amsterdam te wonen. Op een krakkemikkige zolderverdieping. Met een huisgenoot. Zonder woonkamer. Dat is niet altijd ideaal, maar het is wel hoe het is.

Ik heb geen eigen huis, wel een leuke huisgenoot. Geen baan, wel werk. Geen zekerheid, wel vrijheid

Neemt niet weg dat er een oplossing moet komen. Het is onwenselijk dat zo veel mensen moeilijk aan een huis komen, terwijl zij in principe best de financiële middelen hebben. In de tussentijd moeten wij millennials, net als ieder ander, er gewoon het beste van maken.

Kan heus, ook in onze ‘zorgwekkende situatie’. Ik heb geen eigen huis, wel een leuke huisgenoot. Geen baan, wel werk. Geen zekerheid, wel vrijheid.
The Rolling Stones zongen in 1969 al: ‘You can’t always get what you want. But if you try sometime, you might find, you get what you need.’

Dit opiniestuk verscheen op 3 september 2016 in Het Parool.