Millennials kunnen niet omgaan met tegenslag, hebben allemaal een burn-out en zijn vergroeid met Instagram. ­Het nieuwe boek ­Zeik Niet Zo roept iedereen op eens flink te relativeren.

Maxime Smit, 17 augustus 2017 (Het Parool)

Een boek over het leven van de millennial, maar dan ‘zoals het echt is’. Dat wilden Suzette Hermsen (29), Anouk Kemper (30) en Lianne Marije Sanders (28) schrijven. Het werd Zeik Niet Zo – Het echte leven van de millennial. Sinds donderdag ligt het boek in de winkel.

Een stevige titel. We moeten ‘m drieledig opvatten. “Het is bedoeld voor de generaties boven ons die zeggen dat millennials niet tegen tegenslag kunnen en dat we zo gepamperd zijn,” zegt Suzette Hermsen. “Ik vind millennials namelijk behoorlijk kranig. Zijn er geen banen? Dan beginnen we voor onszelf.”

Anouk Kemper vult aan: “Maar het is ook bedoeld voor onze generatiegenoten die in de stress schieten als ze op hun 25ste niet al ergens manager zijn.” Als laatste is het ‘zeik niet zo’ ook bedoeld voor de auteurs zelf. “We zeiken zelf ook veel in het boek,” zegt Hermsen. “Maar dan wel op een relativerende manier.”

Millennialonderwerpen
Hermsen, Kemper en Sanders zijn alle drie freelance journalist en wonen in Amsterdam. In Zeik Niet Zo schetsen ze veel – voor millennials – herkenbare situaties: op je dertigste nog met huisgenoten wonen, de moordende druk om een Instagramwaardig leven te leiden, ellen­lange reizen naar Bali of andere verre oorden om jezelf ‘te vinden’, je afvragen wanneer je De Ware hebt gevonden.

Zware thema’s worden niet geschuwd. Lianne Marije Sanders schrijft over het overlijden van haar vader en zowel Sanders als Kemper is open over een vroegere eetstoornis.

In hoeverre zijn het allemaal millennialonderwerpen? Maakt generatie na generatie zich niet druk om het vinden van de juiste baan en de goede vrienden? “Deze generatie is wel wat van het navelstaren, maar ik denk dat mensen die nu vijftig zijn op onze leeftijd ook erg met zichzelf bezig waren,” zegt Kemper.

“Ze deden misschien alsof ze druk waren met protesteren ­tegen kruisraketten, maar ze vroegen zich denk ik net zo goed af of ze een relatie hadden met de juiste persoon.”

“Wat wel echt anders is, is de druk van sociale media,” zegt Sanders. “Daarop zie je alleen maar successen, waardoor het lijkt of anderen het altijd beter doen dan jij.”

Hermsen: “Het geeft druk om óók succesvol te zijn. Vroeger had je Marilyn Monroe. Die was dan beroemd en dat was meteen een soort buitenaards wezen. Nu lijkt het met een Instagramaccount zo makkelijk om bekend te worden, dat het haast gek is als je het niet bent.”

Ook de losse arbeidscontracten waar veel jongeren anno nu mee te maken hebben, noemen Hermsen, Kemper en Sanders als voorbeeld van een typisch millennialonderwerp. Hetzelfde geldt voor burn-outs. “Dat is dan weer een verlengde van die prestatiedruk,” aldus Hermsen.

Hart onder de riem
Zeik niet zo gaat ook over vrienden die al getrouwd zijn en kinderen hebben. In het geval van de auteurs (opgegroeid buiten Amsterdam) wonen die vrienden niet hier.

Op de vraag of hun beeld van de millennial daarmee ook dat van de Amsterdamse millennial is, antwoorden ze tegelijk: “Já, heel erg.” “Maar, het is meer Randstedelijk,” zegt Hermsen. Sanders, met een grijns: “We schrijven ook over wanneer je het over poepen kunt hebben in een nieuwe relatie. Dat gaat verder dan de Randstad.”

Hermsen: “Misschien dat ze in Zutphen, waar ik vandaan kom, dat massaal zoeken naar jezelf op Bali wel minder herkennen. Ik denk dat ze daar denken: ‘Huh, wie doet dat dan’.”

Zeik niet zo moet dan ook niet als superserieuze, doorwrochte analyse beschouwd worden. Het is vooral een hart onder de riem voor leeftijdgenoten die zich soms afvragen wat ze met zichzelf en hun generatie aanmoeten. Anouk Kemper: “Ik zou willen zeggen: laten we gewoon relaxed doen. Maak je maar niet zo druk.”

Zeik niet zo Het echte leven van de millennial, Uitgeverij Brandt